Traditioneel staat op 2-de Paasdag de toertocht “Rondom de Totenhügel” van Siebengewald op het programma. Twee jaar geleden belandde ondergetekende nog na een ongelukkige maar zware valpartij met diverse gebroken ribben, schouderbladbreuk en hersenschudding in een Duits ziekenhuis. Dit jaar wilde hij het samen met een aantal Véloklubleden en een aantal TWC-Oranje leden uit Horst weer eens proberen. Zou de ziekenauto vandaag uit beeld blijven?
Om ruim 8.30 uur startten we met een leuk groepje (ca. 10 man) in Siebengewald. Dit is tevens een van de laatste trainingen voor de fietsweek naar Gran Canaria van volgende week. Het weer was niet slecht, maar om het nou goed te noemen gaat ook wel wat ver. Het fietsen ging overigens prima, maar in dit gedeelte van Duitsland moet je goed op de staat van de wegen letten. Veel gaten en bulten in de weg. Je eigen stuur goed vasthouden en je voorgangers goed in de gaten houden. De 1-ste pauzeplaats werd zonder problemen bereikt. Even wat eten en drinken en daarna weer verder. Totdat Peter Hermans opeens riep: Lek!! Dat betekent dus oponthoud! Toch wist Peter dit klusje vrij snel te klaren. Inmiddels was wel het Limburg Express Cycling Team (LECT) uit de regio Horst ons supersnel voorbij geraasd. Goeie dag zeg wat een tempo, dachten wij! Na de Totenhügel richting Marienbaum ging het faliekant mis. Niet met ons maar met een Duits echtpaar dat in de bossen aan het wandelen was. De man kreeg hartproblemen en moest acuut geholpen worden. We werden door enkele andere wielrenners uit Horst tegen gehouden met de vraag of iemand van ons kon reanimeren. Peter Driessen meldde zich meteen en hij vormde met nog 2 andere mannen het reanimatie team. Dit was zeer heftig en indrukwekkend om te zien. De Duitse mevrouw werd getroost door een vrouwelijke wielrenster. Inmiddels werd natuurlijk 1-1-2 gebeld, maar dat had wel de nodige voeten in aarde. Ze begrepen niet goed waar we stonden, ondanks dat we de GPS coördinaten doorgaven. Het reanimeren ging maar door. Zij gaven niet op. Totdat na ruim een half uur pas de eerste ziekenauto arriveerde. Er werd door het ambulancepersoneel met de defibrillator nog stroomstoten toegediend. De reactie van de patiënt was minimaal en dus ging het reanimatieteam verder. De rest van ons gezelschap stond erbij en keek er naar. Frustrerend was het! Niks konden ze doen alleen maar Peter en de andere 2 reanimeer personen aanmoedigen en de rest van de voorbij fietsende wielrenners door sturen. Op een gegeven moment kwam de tweede ziekenauto met een “Nothilf Arzt” erbij. Deze dokter ging een aantal testen doen en constateerde toen helaas de dood. De patiënt was toch nog overleden, ondanks het kleine uur dat ze gereanimeerd hadden. Dit was natuurlijk een shock voor de Duitse mevrouw en de inmiddels gearriveerde zoon. Maar ook voor het reanimatie team en de rest van het wachtende gezelschap, vond dit verschrikkelijk. Peter bedankt voor de juiste en adequate hulp die je geboden hebt. Klasse! Nadat de Duitse mevrouw en de zoon ons bedankt hadden vervolgden we onze fietstocht. Het was een hele tijd stilletjes, want iedereen was nog behoorlijk onder de indruk. Ook hadden we het behoorlijk koud gekregen na die lange tijd van wachten. Gevolg was, dat we het tempo maar flink gingen opvoeren om het zodoende maar wat warmer te krijgen. Toch was er nog een keer een oponthoud en nu een lekke band voor Leo Hesen. Ook dit werd snel door Leo opgelost al had hij daar wel een gasvulling voor nodig om de band snel op te pompen. We hadden ons routeschema inmiddels ook aangepast van 120 km naar 95 km, want anders zou het vandaag wel erg laat worden voor sommigen. De laatste 20 km gingen nog snoeihard en dit was met name te danken aan Piet Swinkels van TWC-Oranje. Hij ging in een typische tijdrithouding zitten en gaf hem flink van jetje. De rest moest alle zeilen bijzetten om hem te kunnen volgen, hetgeen uiteindelijk wel lukte.
Na ruim 93 km en een gemiddelde van 30.4 km/uur bereikten we de finish in Siebengewald. Ondanks dat ons zelf niks was overkomen, hadden we toch de nodige “mixed feelings”.
Misschien moet de organisatie de naam “Rondom de Totenhügel” maar eens aanpassen?
Groetjes Sjaak van Enckevort.