Ritverslag rit Boswachterij St. Anthonis 10 april 2016
Zondagmorgen 10 april 7.53uur stond ik klaar als kapitein van de dag met secondant Jan. Langzaam kwamen de Véloklub leden een voor een aanzetten, soms met meerderen tegelijk. Het weer was prima, niet te heet dus we hadden een mooi vooruitzicht. Om 8.00uur waren we met 14 man sterk klaar voor de start. Na een korte briefing waarin de km’s doorgegeven werden en de route. Tevens uitgelegd na hoeveel km er koffie zou zijn en tijdens de briefing had ik al aangegeven dat er in mij toch wel wat mountainbikebloed zat dat af en toe wat opspeelde. Zeker met het ook op de rit van ’s middags: Parijs-Roubaix, waarin de echte renners af moesten zien zoals ze de rest van het jaar niet meer hoefden. Dit had niet iedereen meteen in de gaten. Achteraf bleek dat 10 minuten na onze start Jan Steegs nog arriveerde bij de kerk. Jan had onderweg een lekke band en had deze binnen 10 minuten gewisseld (kan niet iedereen zeggen vandaag) maar dit was achteraf niet snel genoeg. Jan heeft toch nog in zijn eentje een 90 km weggetrapt. Klasse Jan!
De start verliep voorspoedig, het was nog een beetje vochtig maar goed te doen. We gingen richting Kronenberg, America richting Ysselsteyn door de velden en lange strakke wegen. In Frankrijk zouden ze jaloers op zijn geweest. Geen kassei te zien. Wel een ooievaar en later ook een kraanvogel (maar daar later meer over). Zoals ik al zei, de rit verliep voorspoedig en aan kop wisselden Henk en Jan elkaar af (dat wil zeggen dan lag de ene een banddikte voor en dan de ander weer). De rest volgde gedwee.
Plotsklaps kwamen we op voor velen onbekend terrein, nl. fietspaden! En wel fietspaden waarbij je achter elkaar met voldoende afstand heerlijk kon fietsen met een schitterend uitzicht. Ik moet hierbij zeggen dat ik vorige week zaterdag met een aantal Bike4Life fietsmaatjes deze route ook gereden had en hier enthousiaste reacties over kreeg. Hier was ik blij mee.
Echter onze Willy die in het 3e wiel zat lette even niet op en stuurde zijn stalen ros het grasveld in en dat betekende meteen dat hij binnen 2 seconden niet meer op de fiets zat met op zijn kop in het grasveld stak waar ze hem uitgeplukt hebben. Met een graspol boven op zijn helm leek Willy wel wat op een kraanvogel. Gelukkig alles goed en konden we na een 10-tal minuten weer verder na zijn fiets weer gerepareerd te hebben. De weg vervolgde weer op de landschappelijke fietspaden afgewisseld met brede wegen en togen wel langzaam richting Westerbeek. Voordat we in deze wereldstad terecht kwamen moesten we nog een kleine 400 meter zandweg zien te overmeesteren. Dit lukte meesterlijk. Waar ik vorige week dacht dat hier het Sisser-klassement weleens op zijn kop gezet kon worden gebeurde er niets en soepel gleden we verder. Na weer op “dun haarde” gekomen konden we weer vaart maken richting de Boswachterij. Hier en daar onderweg kwamen we wat mooie fietspaden tegen door de velden en bossen waarbij het voor de wandelaars een schitterend uitzicht moet zijn geweest zo’n lange rood-witte slinger door het landschap.
Echter er begon wat te sluimeren in de eens zo hechte groep wielrenners van de Véloklub. Nadat we over het mooie fietspad met wat grind fietsten door het prachtige natuurgebied: de Boswachterij van St. Anthonis en we bij onze verdiende koffieplaats bij Ons Moe in Oploo waren bleek dat onze Frits de pijp aan Maarten gegeven had en hij samen met Maarten weer naar huis is gefietst. Mijn route bleek teveel op een MTB route te lijken. Jammer Frits, was niet de bedoeling. Wilde voor iedereen wat en ook weer eens een keer wat anders.
De koffie stond al klaar en we konden meteen aanvallen wat betekende dat er meteen een 2e tas besteld werd en Peet zijn lekke band kon gaan wisselen. Na deze pauze togen we weer verder richting Merselo en Overloon. Ook dit stuk was weer doorspekt met mooie fietspaden (allemaal mooi verhard). Ondanks deze harde wegen lukte het Piet toch nog om door zijn voorraad fietsbandjes met lang ventiel te komen en hij zondagmiddag samen met Tonnie op de bank aan de slag moest om deze weer te plakken. Ik begreep dat dit dure bandjes zijn van wel 10 euro per stuk. Komt natuurlijk door de hoeveelheid ijzer van het ventiel (is wel allemaal extra gewicht Piet!).
Heb het vermoeden dat Piet leider is geworden in het Sisser klassement.
Nadat Piet zijn laatste bandje er op gelegd had in Veulen konden we de kortste weg naar huis nemen waarbij er toch nog flink doorgefietst werd door onze kopmannen die de koppositie de gehele weg niet afgestaan hebben en niemand aanstalten maakte om deze over te nemen.
Hebben we toch maar mooi aan ons karakter gewerkt en kunnen we de volgende keer lekker achterin gaan hangen. Door de lange koffiepauze, val van Willy en de 3 lekke banden was het toch nog 12.45uur voordat we Sevenum weer binnen reden en toen we bij de kerk aankwamen waren we nog met 5 man over, de rest was al eerder afgezwaaid om de kortste weg naar huis te nemen.
’s Middags zat iedereen fris gedouched op de bank naar Parijs-Roubaix te kijken naar de vele valpartijen (Willie), de vele lekke banden (Peet en Piet) en de kasseienstroken en ander slecht wegdek (Frits). En zo is iedereen toch nog aan zijn trekken gekomen.
Het was voor mij weer een groot plezier om als wegkapitein op te treden en op te letten dat iedereen er bij blijft en niet achterop raakt. Is ook altijd spannend wat je op zo’n dag tegenkomt en wat voor verhalen er voor de toekomst bij de open haard ontstaan.
Iedereen een fijne week toegewenst en misschien tot zondag. Dan staat de route Roerdalen op de rol met Piet als wegkapitein en hij heeft in Oploo bij Ons Moe beloofd dat er dan geen zandwegen inzitten. Dus Frits, het komt allemaal goed.
8.00 bij de kerk.
Groet Henk Hoeijmakers