Ritverslag Toertocht Siebengewald 01-04-2013
Enkele Véloklubleden en enkele TWC-Oranje leden, die op 6-4-2013 zouden afreizen voor een weekje fietsen in Andalusië (Spanje), hadden het plan opgevat om nog een extra gezamenlijke training te doen. Dit werd de toertocht “Rondom de Totenhügel” die door de fietsclub van Siebengewald werd georganiseerd. Een tocht van 110 km die praktisch geheel over Duits grondgebied loopt. Het was op deze tweede Paasdag toen we tegen 9 uur vertrokken toch weer onder nul, maar gelukkig scheen het zonnetje al. Het fietsen ging soepeltjes en er werd volop over en weer gekletst. Op de diverse klimmetjes moest er toch flink worden “aangezet”, hetgeen toch een mooie training was voor de vele bergen die ons in Andalusië (Ronda) te wachten stonden.
Na de tweede pauze voorbij het mooie Romeinse stadje Xanten (am Rhein) moest er nog ca 25 km gefietst worden naar Siebengewald. Wind in de rug, wat kan er dan nog gebeuren, zou je zeggen! Maar het noodlot sloeg op de 93ste km toe. Op het fietspad Am Peddenschlag in Uedem smakte een fietser uit Boxmeer vlak voor me neer tegen het asfalt. Het stuur was uit zijn handen geslagen door een flinke omhoog gedrukte boomwortel in het asfalt. Ik remde uit volle macht maar kon hem niet meer ontwijken en reed vol op hem in. Gevolg: Salto Mortale en kwam op hoofd en rug terecht. De eerste diagnose door mijn ploegmaten zag er niet goed uit. Direct werd 112 gebeld en werd Polizei en Krankenwagen erbij gehaald. Deze stelden mij enkele simpele vragen, waarbij ik volkomen foute antwoorden gaf. Ik dacht zelfs dat ik in de Oranjetocht aan het fietsen was van 30 april a.s.. Dit betekende Linéa Recta naar het ziekenhuis in het nabij gelegen Goch. Van deze hele reis kan ik me niets meer herinneren. In het ziekenhuis aangekomen kwam ik weer een beetje tot mijn positieven, al zat er ook nog wel wat wartaal tussen. Er werden diverse röntgenfoto’s van mijn borstkas en een CT-scan van mijn hoofd gemaakt. Aan het einde van de middag kreeg ik de volledige diagnose door een arts medegedeeld. Twee gebroken ribben, drie ribben gekneusd, rechterschouderblad gebroken, hersenschudding (toch mooi die bevestiging!) en een geschaafd rechter gedeelte van mijn gezicht. Dat een valhelm echt een functie heeft bleek wel weer, want de valhelm was middendoor gebroken. Dit betekende overigens dat ik opgenomen moest worden in het ziekenhuis van Goch. Dit was natuurlijk zwaar balen. In de loop van de avond toen ik weer bij mijn positieven was gekomen, besefte ik me ineens dat de fietsreis naar Andalusië voor mij niet door zou gaan. Hier heb ik nog de meeste pijn aan overgehouden en je mag best weten, ik heb er menig traantje om gelaten. Ik ben in het Duits ziekenhuis deskundig en liefdevol behandeld, waarvoor nog “Sehr Vielen Dank”. Ik heb vijf dagen in het ziekenhuis moeten verblijven en moet nu thuis verder revalideren.
Menigeen denkt misschien hoe is het toch met de fiets afgelopen. De schade aan de fiets is aanzienlijk, maar is te overzien. Verzekering doet de rest wel. Toen de Duitse autoriteiten zich over mijn fiets wilden ontfermen, hebben mijn ploegmaten hier een stokje voor gestoken, want we hebben immers slechte ervaringen met onze Fahrräder in het Duitse verleden.
Rest mij toch iedereen te bedanken die mij middels kaartjes, telefoontjes, mailtjes en bezoekjes sterkte en beterschap hebben gewenst. Het bezoekje van een paar leden van de Andalusië groep die me opzochten in het ziekenhuis staat me nog helder voor de geest. Na dit bezoek namen ze van me afscheid en wensten me heel veel sterkte en beterschap. Sjaak we zullen het slechte nieuws aan de rest van de Véloklubleden doorgeven: Het ziet er naar uit dat Sjaak er toch nog doorkomt! Ha Ha!
Een beetje galgenhumor op de Totenhügel kan in dit proces geen kwaad !
Groetjes,
Sjaak van Enckevort.