De Oranjetocht staat altijd op het jaarprogramma van de Véloklub. Reden: gewoon altijd een goed georganiseerde en mooie tocht om te rijden. Vandaar dat er om 7.30 uur weer 12 Véloklubleden zich inschreven voor deze tocht. Ook hebben we vernomen dat er buiten dit tijdstip nog een aantal Véloklubleden hebben ingeschreven, maar hoeveel blijft echter nog de vraag. De weersvoorspellingen waren prima dus wat zou er dan nog fout kunnen gaan? Niks toch!
Vóór 8.00 uur vertrokken we dus met onze 12-koppige groep. Al snel haakten Piet en Ger aan bij een collega fietsgroep die er een pittig tempo in hadden zitten. Het was dus, zeker voor degenen die achterin zaten, “aanpoten” geblazen. Het gemiddelde ging richting 31.5 km/uur en dit zouden we met de complete groep van 12 zeker niet vol kunnen houden. Na ca. 1 uur werden we door een vrachtauto die de weg versperde van deze snelle groep gescheiden. Voor een aantal was dit zeker een verademing, waardoor we in een mooi maar strak tempo naar onze 1-ste pauzeplaats Café Künstler te Hinsbeck fietsten. Daar stonden de “frisch gebacken Torten” ons al toe te lachen. De meesten lieten zich dan ook zo’n lekker stuk Torte (met Duitse afmetingen) serveren. Dat ze “herrlich” smaakte moge duidelijk zijn. De zon was inmiddels al flink door gebroken, dus werden de nodige kledingstukken uit gedaan. Na deze super verzorgde pauzeplaats vervolgden we de route.
Bij de splitsing 120/150 werd onze groep precies in tweeën gedeeld. Zes man ging voor de 120 en de andere zes voor de 150 km. Bij de 150 km groep werd er nog steeds goed door gefietst, want ondanks de heuvels bleef het gemiddelde net boven de 30 km/uur. Dit laatste kwam natuurlijk ook omdat andere fietsgroepjes ons af en toe op sleeptouw namen. De aanwezigheid van een krasse dame van 65, die ons tempo wel kon volgen, oogstte veel waardering. Klasse toch!
De 2-de pauzeplaats “Haus Waldesruh” in Nettetal/Hinsbeck werd door ons ook nog aangedaan. Daar troffen we nog 3 partners van onze Véloklubleden. Zij beleefden aan deze tocht ook erg veel plezier, ondanks de “schuiver” die Karin had gemaakt. Na deze pauze nog het laatste stukje van 30 km afwerken en dan zouden we toch mooi op tijd in Horst arriveren. Echter het was topdrukte bij het veerpont in Velden/Grubbenvorst. De veermeester had het zweet dik op zijn voorhoofd staan, want hij moest alles in zijn uppie doen. In G’vorst werd nog een foutje gemaakt en kregen we een soort “Champs Elysees” variant over de plaatselijke rotonde. Toen we de finish in Horst bereikten hadden we het volgende op onze km-teller staan: 149.99 km. Sterk hé!
TWC-Oranje: het was weer een super mooie tocht. Bedankt hiervoor en tot het volgend jaar!
Groetjes Sjaak van Enckevort