Beminde gelovigen, vandaag gaan we naar de kerk! Met deze openingszin begon ik klokslag 7:30 uur de toelichting op de rit. In 2018 nam ik jullie voor het eerst mee naar het centrum van Eindhoven en hielden we pauze bij de Velosoof, een fietscafé gevestigd in een oude gasfabriek. De naam wijzigde naar de Cyklist, maar begin dit jaar zijn ze verhuisd naar de Steentjeskerk, midden in Eindhoven in de schaduw van het PSV (Philips) stadion. Ik beloofde geen preek te houden, maar wel een pauze natuurlijk. Ger had eerdere ritten naar de lichtstad aangepast naar een nieuwe route, dus tijd om te vertrekken. Hij nam zijn rol zeer serieus: als kapelaan meldde hij onmiddellijk: allen die vertrouwen in mij hebben, volge mij!
In eerste instantie over langere rechte stukken om uit de gebieden te komen waar we vaker fietsen, dus z.s.m. Deurne voorbij en via de Brouwhuissche Heide en de Bakelse Beemden naar de noordzijde van Helmond. Daar over een breed slingerend fietspad langs het uiterste randje van de stad naar Aarle-Rixtel. Vervolgens een stukje langs het Wilhelminakanaal met een uitstapje naar Son en Breugel en weer terug langs het kanaal. Vanaf daar zuidwaarts naar de grote stad, maar eerst een smal kilometerslang fietspad langs de oostzijde van Eindhoven om daarna dwars over de campus van de Technische Universiteit naar het centrum van Eindhoven te gaan. Hier zijn nog wat verbeterpuntjes te noteren: gratis huur fietsen en scooters lagen als oud vuil langs de weg. Langs het PSV-stadion en daar lag de grote kerk, helemaal aangepast tot fietscafé met grote winkel, restaurant en een enorme verzameling ‘oude’ wielrenfietsen, shirts van illustere wielerploegen en verkeersborden uit vervlogen tijden. We namen het ervan en keken op het grote beeldscherm de herhaling van de Olympische gouden medaille van 4*400 m met Femke Bol in de
hoogste versnelling.
Het vergde enige kruisingen met verkeerslichten voordat we de stad uit konden langs het Eindhovensch kanaal. Slingerend door bosgebied naar de Strabrechtse Heide. De paden daar waren nog ‘vettig’ van de nachtelijke regenval, maar alsof er pauzetijd goed gemaakt moest worden, hielden de diverse kopmannen het tempo strak. Zo vlogen we Lierop en Asten voorbij om nog een stukje Dennendijkse Bossen te doorkruisen, Neerkant en Helenaveen achter ons te laten en net voor 12:30 uur aan te komen bij de Trapperie.
Onze kapelaan had zich kundig van zijn taak gekweten, ik zal een goed woordje voor hem doen bij bisschop van Enckevort.
Met ruim 118 km op de teller en geen enkele materiaalstop, hebben we nog een mooie rit voorafgaand aan de marathon van volgende week in de benen.