Na een dag en een nacht vol regen is het dan eindelijk op zondag morgen droog en tijd om een stukje te gaan fietsen.
Henk Hoeijmakers is eigenlijk de wegkapitein voor vandaag, maar die schittert door afwezigheid! Weekeindje Pieterpad lopen met Petra en fam. Van den Ham is belangrijker.Goed de GPX is gedeeld in de groep en Jan en ik zullen zonder voorkennis de groep over het Nederlandse en Duitsland leiden.
Om 8 uur staan er 7 bikers klaar voor de tocht. Het is fris en grijs maar wel droog, tenminste er valt geen water uit de lucht. 7 bikers zoals gezegd, Frits uit Grubbenvorst, Huub uit de Boekend, Alwin uit Lottum, Pierre, Jan, Sjaak en ik uit Sevenum.
Gelukkig zijn we als ezels in de meerderheid. We fietsen dan ook langs de ezel richting Venlo om daar de grens over te gaan langs de Hinsbecker- en Gladbacher Bruch. Dan dus richting Hinsbeck, Dornbusch, Viersen, Waldniel richting ons koffiepunt Tino Eis Café bij de Hariksee.
De wegen waren al niet zo best, maar na de regen van gisteren waren veel wegen overspoeld met zand op enkele plaatsen stonden de wegen nog deels maar ook volledig blank en moesten we proberen de voeten droog te houden zonder vaart te verliezen en niet zouden vallen. Op 12 km voor de koffiepauze lag een boom over de weg en moest er gekluund worden. Omdat we toch van de fiets moesten, heb ik de gelegenheid genomen om meteen een plaspauze in te lassen.
Turbo Alwin had het al niet zo warm, maar toen was bij hem de maat vol. Toen we weer op de fiets zaten, nam hij de kop met een flinke vaart, zodat het toch wat warmer werd van het fietsen dan tot nu toe. Dit leidde tot de nodige breuken in het al zo kleine peloton, dat de wegkapitein toch moest optreden om de groep bij elkaar te houden. Aangekomen bij Tino’s Eis voor een lekkere bak koffie, kondigde onze Grubbenvorstenaar aan dat hij direct doorreed naar huis. Hij bleek niet zo blij te zijn met de route (slechte wegen, water, zand en Turbo Alwin). 2 keer 6 koffie dan maar en na een half uurtje weer verder en nu was het vooral wind in. Ik stelde al voor om op z’n Hôrsters door te draaien na enkele km’s, maar dat is niet ingeburgerd en door het ongelijke krachtsvermogen van onze bikers lastig om onder het fietsen te organiseren.
Jan deed ook nog een poging, maar het kwam er toch niet helemaal van. Turbo Alwin heeft veel kopwerk gedaan afgewisseld met de meesten van ons. Ook al moesten we soms aan de rem trekken om onze pensionado’s niet te verliezen. Op een gegeven moment kregen we Venlo weer in vizier en na het oversteken van de Maas kondigde de tweede zich aan van ‘ik ga hier richting Lottum’ en toen waren we nog maar met 5. Dan via Hout-Blerick richting de Boekend en daar draaide nummer 3 af om zicht te kunnen opwarmen in zijn eigen huis. Dus nog 9 km met 4. Jan gaf al aan, we gaan de Trapperie niet met 4 man halen en net zo was het. Bij de Zeesweg draaide ook Pierre af om snel naar de douche te kunnen. En zo gebeurde het dat we met 7 waren gestart en met 3 nog even enkele beelden van de Ronde van Vlaanderen hebben kunnen aanschouwen in de Trapperie onder het genot van een warme choco of een echt glas Kwaremont blond. Thuis had ik precies 97 km op de teller staan en een voldaan gevoel met veel kopwerk, maar dat is goed voor aanstaande uitdagingen deze zomer.
Tot volgende week, de oproep wegkapitein Leon.