Geluk bij een ongeluk.
Er waren eens 2 leden van de Veloklub die samen gingen fietsen in de Duitse Eifel. Afgelopen woensdag vertrok het duo om 6.55 uur per auto naar Altenahr, alwaar de fietstocht zou gaan beginnen. Veel keuzes in routes had het tweetal vanwege een beperking met hun navigatie niet, en werd er gekozen voor de enige optie op dat moment, de 125 km. versie. In Adenau ging het via de Hohe Acht (het hoogste punt van de Eifel) bergopwaarts. Een prachtige constante klim. Van hieruit ging het via tal van dorpen en mooie wegen naar heet stadje Mayen. De koffie werd nog even uitgesteld en zo werd ook begonnen aan een plaatselijke klim in deze stad. Plots kreeg 1 van hen de pedalen wel heel gemakkelijk rond, maar voorruit ging hij niet meer. Snel afgestapt bleek enkele meters terug de ketting op het wegdek te liggen en met wat ongeloof bekeken beiden het voorval. Ze konden hun ogen nauwelijks geloven. “Hoe nu verder” moeten beiden gedacht hebben. Al gauw werd duidelijk dat er in de directe nabijheid een fietsreparateur moest zijn. En met zo’n 300 meter klunen kwamen hun dan ook terecht bij deze hulp in nood. Deze heeft het mankement snel weten te verhelpen en de 2 heren konden hun tocht weer voortzetten, nadat ze dan toch maar eerst de koffie hadden genuttigd. Ook het 2e gedeelte van de tocht was mooi en pittig. Gezien het conditieverschil sloeg de verzuring bij de een toe terwijl de ander alleen wat jeukende benen voelde. Toch bleven ze de hele dag samen en volgens planning bereikten zij in de middag wederom de plek alwaar ze in de ochtend waren gestart. Beiden zich realiserend dat het onheil van de dag wel op een heel gunstig moment was gekomen. “Soms moet je gewoon wat geluk hebben” zullen beiden hebben gedacht en door dit geluk hebben ze toch 118 km. kunnen wegtrappen in dit mooie gebied.
PE en HH
Verslag Rit 14-07-2013.
Terwijl een kleine groep van de Veloklub vandaag heeft gekozen voor de lange marathon (zie elders) staan er deze ochtend toch 7 leden en 2 gastrijders klaar voor de alternatieve tocht. De route goed voorbereid door de wegkapitein gaat de negen mans formatie onder prima weersomstandigheden in zuidelijke richting. Een groot gedeelte van de tocht loopt parallel aan de maas en in Linne maken ze de noodzakelijke oversteek. Voor enkele onder hen een volkomen vreemd gebied. Via St Joost gaat de rit langs Echt af en bereiken ze het gehuchtje Berkelaar (wie had er ooit van gehoord?) In Echt klimmen ze vervolgens in een cirkel omhoog om het kanaal over te kunnen steken waarna Ohe en Laak in zicht komt. Prachtige waterijke kiekjes laten ze links en rechts achter zich met al doel de koffie in het rustieke Stevensweert. Nadat hier de accu weer wat bijgeladen was ging de route verder via Maasbracht, Panheel, Grathem, Baexem naar Leveroy. Ondanks de matige tegenwind werd er flink doorgereden. Iedereen vond het echter van een leien dakje gaan en zo bereikten ze rond 12.20 uur hun thuisbasis waar nog een glas geheven werd op de toch wel markante rit. Gemiddelde snelheid bedroeg ondanks het klunen draaien en kieren exact 30 km/h. De ritafstand was met 110 km. iets meer als wat eigenlijk de bedoeling was maar allen hadden hier vrede mee. Wat betreft de gastrijders van vandaag: jullie hebben jullie prima van voren laten zien. Chapeau.
Groet Huub H.