De 2-de rit van ons nieuwe fietsseizoen is traditioneel de rit naar bedevaartsoord
Kevelaer in Duitsland. Vandaag was Piet Janssen de vervangende wegkapitein van Ger Driessen. Aan de start stonden 12 Véloklubleden en gastrijdster en alleskunner Ellie van de Water. Deze laatstgenoemde beoefent bijna alle sporten zoals: trailrunning, zwemmen, krachttraining, mountainbiken en uiteraard ook wielrennen.
Ook hadden enkele B-rijders aangegeven graag mee te willen fietsen. Geen probleem voor de wegkapitein, maar er moet volgens hem wel door gefietst worden.
Echter na enkele kilometers bleek dat 2 B-rijders toch liever als duo naar Kevelaer wilde fietsen. Tempo lag toch net iets te hoog. Misschien zouden we elkaar nog ergens in Kevelaer treffen! Er stond ook vandaag weer een stevige noord-oosten wind, die we naar Kevelaer dus vol op kop zouden hebben.
Wegkapitein Piet en de jarige Peter Dr. (proficiat met je 69!) namen richting de Wellse brug een groot deel van het kopwerk voor hun rekening.
Daarna werd de kopbeurt ingenomen door Kim en gastrijdster Ellie. Wauw, wat kan die meid fietsen zeg! Of mag je dat tegenwoordig ook al niet meer zeggen?
Zij is echt in een heel goede vorm en gaat dit tijdens de komende fietsclinic in Mallorca onder leiding van Ed Claassens zeker nog bewijzen.
Via Tuindorp reden we de grens over en fietsten door het bosgebied van Auwelt. Onze wegkapitein van vandaag schud dit allemaal zo uit zijn mouw en dus zonder
een bestaande GPS-route. Na ca. 44 km bereikten we het idyllische plaatsje Kevelaer, waar het nog niet al te druk was of zaten ze misschien al in de kerk?
Bij restaurant “CurryQ Kevelaer” was ons koffieadres gepland. Er zaten daar al meerdere Nederlandse fietsers, die zich lekker lieten verwennen door de Duitse
Torte!
Na een lekkere bak koffie werden we door onze wegkapitein gesommeerd om ons voor vertrek klaar te maken. Tweede bak koffie moesten we thuis maar drinken!
De terugweg zou voor de meesten (behalve Kim) gemakkelijker worden, want nu hadden we de wind voornamelijk in de rug. Piet kon het ook niet laten om een stukje
gravelweg in de route op te nemen. Is tegenwoordig de mode. Moet kunnen! Via Twisteden, Walbeck reden we richting het Zwarte Water van Venlo. Echter hier begon Kim wat op zijn fiets te “foeperen”. Resultaat: lekke achterband.
Nu moest “monteur” Kim aan de bak. Als dit maar goed gaat? Bandje wisselen is niet zo zijn dingetje. De gaspatronen die hij bij zich had, waren helaas allemaal leeg!
Kim, sommige dingen kun je in je leven maar 1 keer gebruiken! Gelukkig werd hij goed geholpen door de Kronenbergers Ger R. en Ger T., waardoor we toch weer redelijk snel op de fiets zaten. Het laatste stukje naar huis was ook nog
wel een dingetje, want er werd overal aan de spoorwegovergangen gewerkt. Voor onze wegkapitein Piet geen probleem. Hij loodste ons via allerlei sluipweggetjes door naar Boekend en terug naar huis, waar we om 12.30 uur na 88 km bij de
Trapperie arriveerden. Daar werd op het inmiddels zonnige terras nog door een aantal op de toch wel geslaagde rit geproost.
Piet bedankt voor deze mooie editie van de Kevelaer rit.